Co to jest błonnik?

Błonnik stanowią związki nietrawione w przewodzie pokarmowym, które mogą ulegać fermentacji w jelicie grubym. Jego obecność w diecie jest niezbędna dla naszego zdrowia. Uważa się, że pierwszą osobą, która użyła terminu „błonnik pokarmowy” był brytyjski lekarz Eban Hipsley. W 1953 roku nazwą tą określił nietrawione przez człowieka związki, które tworzą ściany komórkowe roślin.

Definicja błonnika przez wiele lat ulegała zmianom, zaliczano do niego różne substancje. Jednak zawsze jej trzonem pozostawało stwierdzenie, że błonnik stanowią związki oporne na enzymy trawienne człowieka. Dziś wiemy, że na ten składnik pokarmowy składa się liczna grupa substancji takich jak pektyny, celulozy, inulina, skrobia oporna, hemicelulozy, śluzy, gumy, czy beta – glukany. Część z nich rozpuszcza się w wodzie (tzw. błonnik rozpuszczalny). Związki te obecne są w zbożach, warzywach, owocach i nasionach. Błonnik nazywany jest także włóknem pokarmowym, zaliczany jest do węglowodanów złożonych.

Przez długi okres czasu błonnik uważany był za składnik całkowicie zbędny w naszej diecie, badania jednak udowodniły jego prozdrowotne właściwości.